Assalammualaikum.. tak jawab dosa, kalau jawab gatal.. :)
okey.. entry kali ni nak cerita pasal "Jgn biasa kan diri kita dengan kesenangan"
ye la, kalau boleh semua nak "howt" kan, nak :
I pad laa..
BB laa..
Nikon D7000 laa..
Mac book laa..
Pan house laa..
Ferrari enzo laa..
Handbag Guess laa..
Kasut LV laa...
Hanna Tajima laa...
opssssssss.... heeeeeeee~
amboi~ demand nak tinggi mencakar KLCC je.. nama pon contoh kan2..??
tapi memang nak pon.. huhu, so "Jgn biasa kan diri kita ni dengan kesenangan"
biar tercampak di Hutan Amazon sekali pon, still kita boleh hidup kan2..
tak la mati katak nanti..
Orang cakap jangan biasakan diri kita dengan kesenangan, sebab nanti bila susah sikit je kite dah tak boleh nak hadapi. Lagi orang kata, bila kita biasa kan diri dengan kehidupan senang dan mewah ni, jiwa kite tak kental, hati kite tak tabah. Hidup kite tak adventure.
Contohnye bile kite dah biasa kan diri kita naik bas pergi kelas, tiba-tiba satu hari t'tinggal bas, mesti kita tak tentu arah. Mula lah nak mengomel, nk membebel, panas lah, penat lah, macam nak pengsan lah, jauh lah, kaki nak melecet lah..padahal b'jalan kaki ke kelas memakan masa selama 10minit sahaja. Pehalll..
Contohnye bila kita dah biasa kan diri kita makan pakai sudu, tibe-tibe boyfriend kita ajak makan kt umah mak dye yang memang tak pakai sudu, duduk pulak b'sila. Ha, comot kau makan pakai tangan..malam-malam cari minyak urut sebab kaki kejang-kejang duduk bersila. Pehalll..
Contohnye kita dah biasa kan diri kita dengan makan tempat-tempat yang memerlukan duit lebih dari biasa. Kebersihan tip top, service baik punya, makanan sehingga menjilat jari. Kalau boleh hari-hari nak makan sana, cuma duit poket yang ayah kita bagi je tak cukup. Dibuatnye suatu hari kita kene transfer keje ke pedalaman, mane nak cekau Subway, Kenny Rogers, j.co donut kita sume tu. Kopi pun, cap kapal api je ade, jgn harap nak jumpa Starbucks. Mule lah nangis nak b'henti kerja, duduk tepi pintu temenung tak makan 4hari. Pehalll..
Contohnya kita dah biasa kan diri kita dengan barang jenama orang-orang atasan. T-shirt kosong stakat tulis nama brand yg RM270 pun dah boleh buat hidung kembang semangkuk. Akhirnya, pada suatu hari bapa anda muflis, baju kat bundle pun 2-3 kali fikir nak beli. Mula lah otak kusut jiwa serabut tak dapat nak beli baju season baru. Baju je punn. Pehall..
okey.. entry kali ni nak cerita pasal "Jgn biasa kan diri kita dengan kesenangan"
ye la, kalau boleh semua nak "howt" kan, nak :
I pad laa..
BB laa..
Nikon D7000 laa..
Mac book laa..
Pan house laa..
Ferrari enzo laa..
Handbag Guess laa..
Kasut LV laa...
Hanna Tajima laa...
opssssssss.... heeeeeeee~
amboi~ demand nak tinggi mencakar KLCC je.. nama pon contoh kan2..??
tapi memang nak pon.. huhu, so "Jgn biasa kan diri kita ni dengan kesenangan"
biar tercampak di Hutan Amazon sekali pon, still kita boleh hidup kan2..
tak la mati katak nanti..
Orang cakap jangan biasakan diri kita dengan kesenangan, sebab nanti bila susah sikit je kite dah tak boleh nak hadapi. Lagi orang kata, bila kita biasa kan diri dengan kehidupan senang dan mewah ni, jiwa kite tak kental, hati kite tak tabah. Hidup kite tak adventure.
Contohnye bile kite dah biasa kan diri kita naik bas pergi kelas, tiba-tiba satu hari t'tinggal bas, mesti kita tak tentu arah. Mula lah nak mengomel, nk membebel, panas lah, penat lah, macam nak pengsan lah, jauh lah, kaki nak melecet lah..padahal b'jalan kaki ke kelas memakan masa selama 10minit sahaja. Pehalll..
Contohnye bila kita dah biasa kan diri kita makan pakai sudu, tibe-tibe boyfriend kita ajak makan kt umah mak dye yang memang tak pakai sudu, duduk pulak b'sila. Ha, comot kau makan pakai tangan..malam-malam cari minyak urut sebab kaki kejang-kejang duduk bersila. Pehalll..
Contohnye kita dah biasa kan diri kita dengan makan tempat-tempat yang memerlukan duit lebih dari biasa. Kebersihan tip top, service baik punya, makanan sehingga menjilat jari. Kalau boleh hari-hari nak makan sana, cuma duit poket yang ayah kita bagi je tak cukup. Dibuatnye suatu hari kita kene transfer keje ke pedalaman, mane nak cekau Subway, Kenny Rogers, j.co donut kita sume tu. Kopi pun, cap kapal api je ade, jgn harap nak jumpa Starbucks. Mule lah nangis nak b'henti kerja, duduk tepi pintu temenung tak makan 4hari. Pehalll..
Contohnya kita dah biasa kan diri kita dengan barang jenama orang-orang atasan. T-shirt kosong stakat tulis nama brand yg RM270 pun dah boleh buat hidung kembang semangkuk. Akhirnya, pada suatu hari bapa anda muflis, baju kat bundle pun 2-3 kali fikir nak beli. Mula lah otak kusut jiwa serabut tak dapat nak beli baju season baru. Baju je punn. Pehall..
Tiada ulasan:
Catat Ulasan